Beerschot-fans krijgen lik op stuk: "Dat valt niet weg te meppen, hoor"
Hugo Camps heeft genoten van de derby tussen Antwerp en Beerschot Wilrijk. Vooral dan van de sfeer en alles wat errond gebeurde. Op het veld was het niet echt hoogstaand.
"Hoogstaand voetbal was er niet te zien, maar de Bosuil was weer een attractie op zichzelf. Het enthousiasme, de gezangen, humor... Stamford Bridge of San Siro kan er niet tegenop. Er zijn maar weinig clubs die de ambiance van Royal Antwerp FC overtreffen. Kerk en stripteasebar in dezelfde ruimte", aldus Camps in Het Laatste Nieuws.
"De strijd om de titel 'Ploeg van 't Stad' is een honderdjarige oorlog. Er zit geen sleet op de derby. Het is na al die jaren onverminderd een paukenslag van territoriale obsessies. Rik Coppens en Vic Mees zijn springlevend. Daarom is het zo verbijsterend dat Antwerpen geen echte voetbalstad is. De twee clubs worstelen zich door een mentaliteit van verwaarlozing. Met vallen en opstaan, met schulden en infrastructurele decadentie. Maar ze komen altijd weer boven water. Antwerp FC iets makkelijker dan Beerschot-Wilrijk. Al is het financieel beheer op de Bosuil ook geen speerpunt van orthodoxie."
Hooliganisme
"De vreugde om het bestaan is onuitroeibaar. Al even onuitroeibaar zijn supportersrellen tijdens en na de wedstrijd. Andermaal sloegen Beerschotfans een deel van de stadioninfrastructuur aan flarden. De schade is aanzienlijk. Vernielzucht blijkt onuitputtelijk in kringen van ultra's. En altijd weer solliciteren ze naar het waterkanon. Waarom eigenlijk? Een nederlaag valt toch niet weg te meppen."
